സ്വപ്നത്തിനും സത്യതിനുമിടയ്ക്കുള്ള നൂല്പ്പാലത്തില്ക്കൂടി
നടക്കവേ, സ്വയം മറന്നുപോയ് ഞാന്നെന്നെത്തന്നെ.
സ്വപ്നം മുറിഞ്ഞു ഞെട്ടി ഉണരവെ ചുടു കണ്ണീര്ക്കണമൊന്നുമ്മ
വച്ചു കവിളില് നിന്നിറ്റി വീണു ഹൃദയത്തിലെക്കെന്റെ
ഉപബോധത്തിനെ ഉണര്ത്താനായി; അറിഞ്ഞു ഞാന്
നീ പോയ ശൂന്യതയില് വിങ്ങും മനസ്സിന്റെ നൊമ്പരം സത്യമെന്ന്!
Sunday, March 7, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)
